Special | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z | ALL
Na podstawie:
PWSTE Brand Book:
Akcydensy – (łac. accidens = uboczny) – druki obejmujące korespondencję, formularze i inne druki okolicznościowe.
Akronim – wyraz lub skrót bez kropek, utworzony z pierwszych liter lub pierwszych zgłosek kilku wyrazów, np. SA – spółka akcyjna, TVP – Telewizja Polska.
CMYK – skrót literowy, określający model kolorów podstawowych stosowany w druku: Cyan, Magenta, Yellow, Black.
Elementy bazowe – (łac. elementum = substancja pierwotna + gr. basis = podstawa) – ściśle określone środki wizualne tworzące podstawę wszelkich działań identyfikacyjnych.
Font – cyfrowa postać kroju pisma, umożliwiająca automatyczne stosowanie określonych wielkości, odległości i sposobu kodowania poszczególnych liter i znaków; zachowuje jednolitą formę graficzną kroju
pisma, wspólne cechy stylu, pochylenie, zaczernienia – niezależnie od stopnia wielkości.
Godło – graficzny wyróżnik firmy stanowiący uzupełnienie logotypu, składnik znaku firmowego.
Inwersja (kontra) – odwrócenie zależności kolorystycznych (np. czarne na białym i białe na czarnym).
Justowanie – równomierne wypełnienie odstępów międzywyrazowych i międzywierszowych w tekście w celu uzyskania pożądanego formatu i układu typograficznego.
Kerning – (ang. kern = przewieszka) – sposób regulacji świateł (odległości) międzyliterowych precyzyjnie zdefiniowanych dla każdego kroju pisma.
Kolorystyka wzorcowa – przyjęty dla firmy zestaw kolorów, ściśle określony według wzorników.
Konstans firmowy – zdefiniowany układ i zawartość danych teleadresowych firmy.
Kursywa – (italic) (średn. łac. cursiva = [pismo] pośpieszne) – potoczna nazwa każdego pisma pochyłego.
Logotyp – (gr. lógos = słowo + gr. VIP os =
uderzenie pozostawiające po sobie ślad) – graficzna interpretacja nazwy firmy; składnik znaku firmowego.
Moduł – jednostka miary odpowiadająca wielkości wybranego elementu graficznego, służąca do ustalenia proporcji pozostałych elementów graficznych.
Multiplikacja – sposób oznakowania powierzchni nośnika poprzez wielokrotne powtórzenie znaku.
Obszar minimalny – obszar wokół dowolnej wersji znaku, który chroni go przed wszelką ingerencją wizualną, np. tekstem, grafiką, kolorem.
RAL – system oznakowania farb używanych w architekturze i motoryzacji.
RGB – model kolorów podstawowych stosowany przy tworzeniu kolorów na ekranie monitora: Red, Green, Blue.
Układ typograficzny – rozmieszczenie elementów tekstowych i graficznych na płaszczyźnie strony, uwzględniających właściwości nośnika i dobrane odpowiednio do jego treści i funkcji; przykładowe rodzaje u.t.:
do lewej – ustawienie tekstu w taki sposób, aby każda linia rozpoczynała się w tej samej odległości od lewej krawędzi strony;
do prawej – ustawienie tekstu w taki sposób, aby każda linia kończyła się w tej samej odległości od prawej krawędzi strony;
centralny – ustawienie tekstu w taki sposób, aby każda linia ustawiona była symetrycznie względem środka strony;
wymuszony (pełny) – ustawienie tekstu w taki sposób, aby każda linia rozpoczynała się i kończyła w jednakowej odległości od lewej i prawej krawędzi strony.
Wariant achromatyczny – przedstawienie elementów graficznych wyłącznie za pomocą czerni i bieli, gdzie wartości pośrednie mogą być przedstawiane za pomocą różnego rodzaju rastrów i linii.
Wariant monochromatyczny – przedstawienie elementówgraficznychwyłączniezapomocąjednego koloru, gdziewartościpośredniemogąbyćprzedstawiane za pomocą różnego rodzaju rastrów i linii.
Wersaliki – wielkie litery odpowiadające wysokości małych liter z tego samego kroju pisma.
Wielkość minimalna – sugerowana najmniejsza wielkość znaku, w której może on zostać zastosowany na nośniku identyfikacji bez utraty czytelności.
Znak podstawowy – wzorcowa wersja znaku, zaprojektowana do powszechnego stosowania na wszystkich nośnikach identyfikacji.
Znak uzupełniający – pochodna znaku podstawowego, zaprojektowana do stosowana w szczególnych, ściśl określonych sytuacjach, na wybranych nośnikach.